Zelfzaaiers, laat de plant het werk doen!



Tuinieren hoeft niet altijd te betekenen dat je hard moet werken. Soms kun je de natuur het werk voor je laten doen. Spreekt die gedachte jou wel aan? Dan is dit blog voor jou! 

Een aantal jaren geleden besloten wij dat onze tuin een op het werk van Piet Oudolf geïnspireerde, vaste plantentuin moest worden. Alleen maar vaste planten en siergrassen dus. Toch staan er nog steeds een- en tweejarige zelfzaaiers in mijn tuin. Elk jaar opnieuw neem ik mij voor dat ze moeten verdwijnen maar als het dan weer voorjaar is, heb ik het hart niet om ze uit te trekken. 

Dus sieren vergeet-mij-nietjes, vingerhoedskruid, slaapmutsjes, prikneuzen, goudsbloemen en eenjarige spoorbloemen nog altijd onze borders. Sinds vorig jaar is daar het slangenkruid (Echium vulgare) zelfs nog bijgekomen. Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze ooit helemaal zullen verdwijnen uit onze tuin.


Wat zijn zelfzaaiers?

Zelfzaaiers zijn planten die, zonder dat jij daar iets voor hoeft te doen, zichzelf via zaad verspreiden. Het zijn vaak een- of tweejarige planten maar het kunnen ook vaste planten zijn. Niet alle planten zaaien zichzelf uit. Andere zaaien zich niet soortecht uit. De zaailingen zien er dan anders (meestal minder mooi) uit dan de moederplant. Hoe dat komt, kun je in dit blog lezen. 


Natuurlijke uitstraling 

Zelfzaaiers kiezen zelf hun plek. Dat is niet altijd de plaats die je zelf uitgekozen zou hebben. Juist op plaatsen waar je het niet verwacht verschijnen ze massaal. Zoals in het grind van de paden of onder de beukenhaag.  

Je kunt ze niet altijd gemakkelijk verplanten. Planten met een penwortel (zoals malva, papavers en het slaapmutsje) houden er niet van om verplant te worden. Ze presteren veel beter als je ze gewoon laat staan waar ze zijn opgekomen. Let erop dat de zaailingen niet té dicht op elkaar staan want dan ontwikkelen de planten zich niet goed. Dun zo nodig flink uit.  

Doordat de zelfzaaiers zelf hun plekje kiezen, oogt je tuin natuurlijker. In het wild staan planten ook niet keurig bij elkaar in groepjes! Alhoewel.... Van de groep felroze spoorbloemen (Centhrantus macrosiphon) op de foto boven dit blog, heb ik er geen enkele geplant. De groep heeft zichzelf zo gezaaid. Die willekeur zorgt ervoor dat je tuin een natuurlijke uitstraling krijgt.  

Ben jij zo'n tuinier die vindt dat elke plant een vaste plaats moet hebben in de border? Dan zijn zelfzaaiers eerder een last dan een gemak. Zelfzaaiers verschijnen overal en nergens. Je bent dan veel extra tijd kwijt met het wieden en verplaatsen van zaailingen.   


Droogtebestendig 

Het is mij al vaak opgevallen dat veel eenjarige zelfzaaiers extreem veel droogte verdragen. In 2018, dat jaar waarin het niet regende, stopte ik als eerste met het water geven van de eenjarigen. Toch hebben ze het nog verbazingwekkend lang volgehouden. 

Dat is ook logisch. Eenjarige planten hebben maar een jaar de tijd om te bloeien en hun zaad te verspreiden. Daarna gaan ze dood. Ze moeten dus hoe dan ook presteren. Dat maakt dat het hele sterke planten zijn. Op droge zandgrond is dat mooi meegenomen. 


Echium vulgare (slangekruid)


Voorbeelden van zelfzaaiers 

De onderstaande zelfzaaiers staan al sinds jaar en dag in mijn tuin en ik beleef er na al die jaren nog steeds veel plezier aan!


1. Prikneuzen (Silene coronaria) 

Vroeger heette deze plant Lychnis coronaria maar nadat botanisten zich nog eens goed ertegenaan bemoeid hebben, is de plant omgedoopt tot Silene coronaria. De grens tussen deze twee plantengeslachten is, afhankelijk van botanische opvattingen, al vaak verschoven. Joost mag weten waarom. Het lijkt erop dat de Silene aanhangers de strijd vooralsnog gewonnen hebben.  

Er zijn verschillende soorten. De "gewone" Lychnis Coronaria ken je wel. Het is zo'n ouderwetse plant uit oma's tuin. Het blad is zilvergrijs behaard. Ik weet niet goed hoe je de kleur van de bloemen moet omschrijven. De boeken zeggen karmijnrood maar daarvoor zit er teveel roze in. Magenta komt dichter in de buurt maar dat is het ook niet helemaal. Wie het weet mag het zeggen! 

Silene coronaria 'Alba' is zuiver wit. Silene coronaria 'Oculata' is krijtwit met een lichroze hart. Je ziet hem op de foto hieronder. Van een afstandje valt het roze niet op en lijken de bloemen wit. Alle drie de soorten zaaien zichzelf gemakkelijk uit. 

Van prikneuzen wordt gezegd dat ze gemakkelijk groeien. In de praktijk vind ik dat toch tegenvallen. Ze rotten ze in de winter gemakkelijk weg. Je moet er goed op letten dat je ze niet te diep plant. Ze moeten wat hoger staan dan andere planten zodat het water weg kan lopen. Gelukkig zijn er altijd genoeg zaailingen om de gesneuvelde exemplaren te vervangen. 

Als ze zijn uitgebloeid, zien de planten er verschrikkelijk uit. Het aantrekkelijke grijze blad is dan grotendeels geel geworden. Officieel zijn het vaste planten, maar ik behandel mijn prikneuzen om deze reden als tweejarig. Na de bloei (als het zaad rijp is) trek ik de planten uit. Het volgende jaar ga ik verder met de jonge zaailingen. 


Silene coronaria 'Oculata' 


2. Mexicaans madeliefje (Erigeron karvinskianus) 

Het Mexicaans madeliefje is eigenlijk helemaal geen madeliefje. De wetenschappelijk naam van de madeliefjes die in je gazon groeien is Bellis perennis. Hieruit zijn de madeliefjes gekweekt die in het voorjaar door tuincentra worden aangeboden. 

Hoewel het Mexicaans madeliefje sprekend lijkt op onze madeliefjes, is het een plant uit een heel ander geslacht. Het is een Erigeron (fijnstraal). Het Mexicaans madeliefje komt, zoals je mag verwachten, oorspronkelijk uit Mexico en Midden-Amerika. 

Dit plantje heeft werkelijk niets nodig. Het stelt maar één enkele eis: de grond moet droog zijn. Het is de perfecte plant voor droge zandgrond, maar ook om bijvoorbeeld op een stapelmuurtje te planten. Zoek je een bodembedekker voor de volle zon op droge grond? Dan is dit de perfecte plant! 

De bloeitijd van Erigron Karvinskianus is eindeloos. De hele zomer (en nog ver daarna) kun je genieten van de kleine witte bloempjes die naar roze verbloeien. Het lijkt daardoor alsof de plant bloeit met bloemen in verschillende kleuren. 

Het Mexicaans madeliefje is een vaste plant die zichzelf uitzaait. Ik heb op internet wel eens gelezen dat het een plaag in je tuin kan worden maar in mijn tuin valt dat reuze mee. 


Erigeron karvinskianus (Mexicaans madeliefje)


3. Bijenvoer (Phacelia tanacetifolia) 

Phacelia tanacetifolia is eenjarig maar de plant zaait zichzelf rijkelijk uit. Eén keer zaaien is genoeg. Deze plant wordt vaak gebruikt als groenbemester. Daarom kun je hem in het buitengebied ook in het wild tegenkomen. 

Zelf vind ik het zonde om de planten onder te spitten. De lila bloemen, die op een aparte manier oprollen, zijn niet alleen mooi, ze zijn ook een traktatie voor allerlei bijen omdat de bloemen extreem veel nectar en stuifmeel produceren. Imkerpedia geeft een nectar- en pollenwaarde van 5 (de maximale waarde). 

Zaaien kan tussen maart en augustus. Het zaad kiemt heel gemakkelijk, dus dit kan eigenlijk niet mislukken. De planten bloeien al na 8 weken. Het bijenvoer wordt ongeveer een halve meter hoog. Zaai het op een droge plek in de volle zon. Als de planten te nat staan, schieten ze te hoog op en vallen ze om. 

Phacelia is afkomstig uit Californië en Mexico en is dus goed aangepast aan droge grond. Ik vind de lila bloemen mooi kleuren bij het geel en oranje van slaapmutsjes die in de dezelfde periode bloeien. Het slaapmutsje komt, net als het bijenvoer, uit Californië. Het zijn dus landgenoten. 


Phacelia tanacetifolia (foto: Zanchetta Fabio (faxstaff), Phacelia tanacetifolia fax02, CC BY-SA 2.5)


Inheemse planten 

Alle inheemse planten zijn zelfzaaiers. Anders waren ze er natuurlijk allang niet meer geweest want in de natuur komt er geen tuinman met een zakje zaad langs. Bolderik, echium, koekoeksbloemen, korenbloemen en klaprozen zijn aardige wilde planten die zich ook in de tuin gemakkelijk zullen uitzaaien. 

Je zou dus ook in de berm kunnen gaan shoppen als je op zoek bent naar zelfzaaiers. Maar pas op! Je kunt er een hoop gezeur mee krijgen (zie dit artikel)! Misschien toch handiger om gewoon een zakje zaad te kopen 😉. Cruydt-Hoeck biedt een breed assortiment zaden van wilde planten.  

Een nadeel van wilde planten is dat ze zich soms wat al te enthousiast uitzaaien of uitbreiden. Op zelfzaaiers die de macht grijpen, zit je waarschijnlijk niet te wachten. Ik vind de zaadhoofden van mijn kaardebollen prachtig, maar ik knip ze toch weg want anders komt er geen einde aan het wieden. 

De schijnpapaver (Meconopsis cambrica) is een aardig plantje met gele bloemen. Niet echt een inheemse plant maar een plantje dat hier verwilderd is. Het kan zomaar komen aanwaaien. De schijnpapaver zaait zich overal te pas en te onpas uit. Ook midden in andere planten, onder de heg en tussen de bestrating. Ze laten zich lastig verwijderen. Van deze zelfzaaier hebben wij uiteindelijk (met veel moeite), toch maar afscheid genomen. 

Stinkende gouwe (Chelidonium majus) is met zijn gele bloemen en apart gevormde blad, ook een aardige plant om te zien. Maar pas op, hij zaait binnen no-time je hele tuin vol. 


Bolderik (Agrostemma githago) groeit op hoge ijle stelen.

Invasieve exoten    

Het feit dat een plant zichzelf gemakkelijk uitzaait, kan een probleem worden. Sommige soorten verwilderen en vestigen zich in de vrije natuur. Dat kan leiden tot verdringing van inheemse soorten en de insecten die daarvan afhankelijk zijn.

Het is niet altijd duidelijk welke tuinplanten schadelijk kunnen zijn voor de natuur. Daarom heeft de Nederlandse Voedsel- en Waren Autoriteit opdracht gegeven aan FLORON om een databank te maken met ruim 1.500 tuinplanten. Hierin kunt je zien of een tuinplant (potentieel) invasief is of niet.


1. Asclepias (zijdeplant) 

Een voorbeeld van een invasieve plant is de zijdeplant Asclepias syriaca. Ook bekend als de papegaaiplant omdat de vruchten bizar veel lijken op een zittende papegaai. Een aantrekkelijke plant met mooie roze bloemen, maar omdat hij invasief is, is de handel erin verboden. Zowel in Nederland als in de rest van Europa. 


De vruchten van Asclepias syriaca (foto: Tangopaso op Wikimedia commons) 


Andere zijdeplanten, zoals de oranje bloeiende Asclepias tuberosa (een plant die aantrekkelijk is voor vlinders en ook prachtige zaaddozen krijgt), mag je wel hebben.  


Asclepias tuberosa (foto: Cbaile19, Asclepias tuberosa, Montour Trail, 2024-08-20-2, CC0 1.0)


2. Impatiens (balsemien) 

Impatiens ken je misschien beter als het vlijtig Liesje. De vlijtige Liesjes die in het voorjaar worden verkocht als pot- en perkplant zijn uiteraard niet invasief, maar deze plantenfamilie kent een paar zwarte schapen die dat wel zijn: 

  • Impatiens balfourii (tweekleurig springzaad) 
  • Impatiens capensis (oranje springzaad) 
  • Impatiens parviflora (klein springzaad) 
  • Impantiens glandulifera (reuzenbalsemien)
Je kunt deze planten niet meer kopen, maar soms krijg je ze aangeboden door andere tuiniers. Goedbedoeld waarschijnlijk, maar je kunt er maar beter vriendelijk voor bedanken! 


Bloem van de reuzenbalsemien, Impatiens glandulifera
(foto: Syrio, Impatiens glandulifera Valdastico 02, CC BY-SA 4.0)


Meer inspiratie 

Alexandra Campbell heeft een succesvol (Engelstalig) tuinblog en Youtube kanaal onder de naam 'The middle-seized garden'. Ik vind haar bijdragen altijd heel informatief en inspirerend. Onderstaand video (Engelstalig, ca. 12 minuten) maakte ze in haar eigen tuin die vol staat met zelfzaaiende planten. Het filmpje laat zien hoe mooi dat kan zijn.  

 


Ook interessant 


Bewaar op Pinterest:


Abonneren 

Vond je dit blog nuttig? Abonneer jezelf dan gratis op mijn nieuwsbrief. Je ontvangt dan een bericht wanneer er een nieuw blog is verschenen (1 of 2 keer per maand met een pauze in december). Je hoeft niet bang te zijn dat ik je ga spammen met reclame! 

Dit blog bevat affiliate links. In mijn privacy statement wordt uitgelegd wat dit betekent.


Populaire posts

Zo krijg je meer bloemen in je agapanthus!

Afbeelding
Geen plant waarover zoveel broodje aap verhalen de ronde doen als over de Agapanthus (Kaapse lelie). Een korte bloemlezing: Agapanthus moet je planten in een te kleine pot; Agapanthus moet je weinig water geven;  Agapanthus moet je niet bemesten;  Agapanthus moet je niet verpotten.  Dat is natuurlijk de droom van iedere tuinier: een plant die je totaal kunt verwaarlozen en die jou voor die abominabele behandeling beloont met een overdaad aan bloemen. Zoals ze ook op marktplaats zeggen: als het te mooi klinkt om waar te zijn, is het ook niet waar.  Agapanthus is beslist geen moeilijke plant maar hij heeft wél verzorging nodig. Wij besloten bovenstaande "wijze" raad dus onder onze zolen te lappen en werden daarvoor dit jaar beloond met maar liefst dertig bloemen per plant!  Hoe je een Agapanthus wél verzorgt  Hoe wij onze Agapanthus dan wel verzorgen? We hebben vorig jaar onze Agapanthus africanus, die te groot werd voor zijn pot, in tweeën gescheurd ...
Read more »

Alles wat je moet weten over de Japanse esdoorn (Acer palmatum)

Afbeelding
Onze Japanse esdoorn op stam (Acer palmatum 'Dissectum Atropurpureum') is nog steeds de duurste plant die ik ooit gekocht heb. Meer dan negentig gulden telde ik er ruim twintig jaar geleden voor neer. Zonder blikken of blozen, terwijl ik normaal gesproken toch niet met geld smijt. Het bleek een goede investering want hij steelt nog steeds de show in onze tuin. Het is ook de enige plant die vanuit onze vorige tuin is meeverhuisd.  Normaal gesproken is dit type esdoorn een wat vormeloze struik met afhangende takken die meer in de breedte dan in de hoogte groeit. Een trage groeier die, na héél veel jaren, uiteindelijk een hoogte bereikt ruim anderhalve meter. Geen plant voor ongeduldige tuiniers!  De mijne is door de onderstam een stuk hoger geworden en heeft een fraaie parasolachtige vorm. Het blad is donkerrood en diep ingesneden (dissectum wil zeggen fijn verdeeld). De gevleugelde nootjes die erin komen (samara's noemen ze die) zijn ook donkerrood. In het najaar verkleurt h...
Read more »

Wie maken die zandhoopjes in je stoep of terras?

Afbeelding
Je hebt ze misschien op jouw terras ook gezien: van die kleine hoopjes zand met in het midden een rond gat. Meestal op een "kruispunt" van de voegen tussen de stenen. Het lijkt wel een soort mini krater. Wij zagen ze, kort nadat de bestrating gelegd was, in ons terras verschijnen.  Onze eerste ingeving was dat het mieren waren. Maar rondom een mierennest is het altijd een druk gaan en komen en rondom onze zandhoopjes was weinig actie te bespeuren. De hoopjes waren ook veel regelmatiger van vorm dan de mierenhopen in onze tuin. De daders moesten dus elders gezocht worden. Ons speurwerk leverde als resultaat op dat we te maken hebben met bijen of wespen die hun nest in de bodem graven. Bij het graven van hun ondergrondse nest verplaatsen ze de grond, duwend met hun poten en achterlijf. Dat doen ze zowel in open zand als onder de bestrating. Die laatste plek is favoriet omdat stenen de warmte goed vasthouden en die afgeven aan de grond eronder. De broedcellen blijven zo ...
Read more »

Helleborus: 10 vragen en antwoorden

Afbeelding
Ik val er elk najaar weer voor en jij waarschijnlijk ook! Niets is verleidelijker dan een vaste plant die volop staat te bloeien terwijl de rest van je tuin dor en bruin is. Ik heb het dan natuurlijk over de Helleborus, een plant die in de winter bloeit met grote klokvormige bloemen boven glanzend wintergroen blad. Daar zou je toch een moord voor doen? Niet voor niets is de Helleborus Nederlands meest verkochte tuinplant.  De Helleborus is geen goedkope plant. Je telt in het tuincentrum al gauw vijftien Euro neer voor een mooi exemplaar. Zeldzame cultivars kosten een veelvoud daarvan. De reden is dat een Helleborus die uit zaad wordt opgekweekt, drie tot vijf jaar nodig heeft om goed te bloeien. De prachtige bloeiende plant die je in het tuincentrum koopt is dus al een aantal jaren oud.  Veel cultivars zijn hybriden die niet uit zaad gekweekt kunnen worden. Deze planten moeten vermenigvuldigd worden door middel van weefselkweek, een relatief duur en tijdrovend proces. Als je e...
Read more »

10 planten die niet mogen ontbreken in een Piet Oudolf tuin

Afbeelding
Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat Piet Oudolf de meest geliefde landschaps- en tuinontwerper van de afgelopen vijftig jaar is.  Zijn geheim? De planten! Oudolfs tuinen zijn uniek door hun beplanting die grotendeels bestaat uit vaste planten en siergrassen met een natuurlijke uitstraling. Het zijn tuinen die in alle seizoenen iets te bieden hebben. Zelfs in de winter !   Piet Oudolfs plantenlijst  Een wijd verbreid misverstand is dat er ergens een (geheime) plantenlijst bestaat waarmee je moeiteloos je eigen Oudolf tuin in elkaar knutselt. Maar als er al zo'n plantenlijst bestaat, dan zit die waarschijnlijk alleen in het hoofd van Oudolf.  Door tientallen jaren van onderzoek en experimenteren, heeft hij zo'n omvangrijke plantenkennis opgebouwd dat die zich niet zomaar laat vangen in een simpele lijst. Hoe het dan wel werkt? De omgeving is bij Oudolf altijd het uitgangspunt. Bij het ontwerpen van de New York Highline (een park op een verhoogde spoorlijn) lie...
Read more »

Salvia nemorosa (bossalie), mijn vijf favoriete soorten

Afbeelding
Ja, daar heb je haar weer met haar salvia's! Op het risico af dat iedereen me een zeurpiet gaat vinden zeg ik het toch nog maar eens: Salvia nemorosa (de bossalie) is een plant die je absoluut niet mag missen als je op droge grond tuiniert. Salvia's zijn heel droogteresistent en bloeien rijk en lang. Er zijn weinig, of misschien wel geen vaste planten, die zó geschikt zijn voor een tuin op zandgrond.  Salvia nemorosa komt oorspronkelijk uit centraal-Europa en het westen van Azië. Daar is het 's winters een stuk kouder en 's zomers een stuk warmer dan hier. Een plant van uitersten dus, die in ons klimaat 100% winterhard is en bovendien veel hitte en droogte verdraagt. Een rasechte klimaatkampioen!  Waar salvia's niet van houden is kou en nattigheid. De traditionele Nederlandse zomers, die koel en miezerig waren, haalden niet het beste in deze plant naar boven. Salvia nemorosa kan dan last krijgen van meeldauw of minder rijk bloeien. Nu ons klimaat opwarmt, is dat ste...
Read more »

Mijn haat-liefde verhouding met Stipa tenuissima 'Ponytails'

Afbeelding
Stipa tenuissima 'Ponytails' kun je ook tegenkomen onder de naam Nasella tenuissima 'Ponytails'. Botanisten hebben de naam nog niet zo lang geleden veranderd van Stipa naar Nasella. De Nederlandse naam is Mexicaans vedergras. Het is een prachtig siergras met ragdun loof en strogele, op haar gelijkende zachte aren die op het minste zuchtje wind bewegen.  Eigenlijk ben ik dol op het Mexicaans vedergras. Veel siergrassen komen in het voorjaar maar langzaam op gang, maar dat geldt niet voor het Mexicaans vedergras. Het frisgroene loof begint al vroeg in het voorjaar te groeien. Als Molinia, Miscanthus, Panicum virgatum en Pennisetum en er zelfs nog niet over piekeren om in actie te komen, heeft Stipa tenuissima al een flinke pluk frisgroen loof. Het is bovendien een gras dat zich prachtig laat combineren met allerlei bloeiende planten.  Stipa tenuissima is op zijn best aan het einde van het voorjaar. De geelgroene kleur staat heel mooi bij de Salvia's die rond dezelfde...
Read more »

Wat je moet weten over de hommels in je tuin.

Afbeelding
De hommel is volgens mij het enige insect met een hoge aaibaarheidsfactor. Als ik zo'n pluizig hommeltje zie, krijg ik altijd de neiging om over haar rugje te aaien en zo te ervaren of haar vachtje echt zo zacht is als het eruit ziet.  Niet verstandig, want het beestje zal dan waarschijnlijk steken. Hommels behoren namelijk, net als wespen en bijen, tot de angeldragers. Dit heb ik zelf al eens proefondervindelijk mogen vaststellen toen een hommel met haar pootje bleef hangen in de kraag van mijn trui.  Hommels steken alleen als ze zich bedreigd voelen of in paniek raken. Ze zullen nooit, zoals sommige wespen, voor overlast zorgen. Ze zijn geïnteresseerd in bloemen, niet in mensen. Ook niet als die mensen 's zomers op een terras zitten te genieten van drankjes en andere zoete lekkernijen. Er is dus geen enkele reden om hommels te bestrijden. Sterker nog, dit is verboden omdat ze beschermd zijn.  Omdat wij in onze tuin veel hommels zagen, ben ik wat over deze diertj...
Read more »

30+ planten voor een tuin op droge grond

Afbeelding
De grond in onze tuin bestaat uit 100% puur "klapzand" zoals ze dat hier in Brabant noemen. Dat wil zeggen dat de grond van nature geen druppel water vasthoudt. Zolang het niet te droog is, lijkt het aardige tuingrond. Maar als het warm is en een tijdje niet geregend heeft, verandert het binnen no-time in een gortdroge zandverstuiving.  Dit proberen we tegen te gaan door de grond te verrijken met plantaardig materiaal en door te mulchen (lees hierover meer in  dit blog )  maar het blijft een uitdaging om planten van genoeg water te voorzien.   Drie keer per week sproeien is wat mij betreft geen optie. Dat is niet duurzaam. Het is daarom zaak om planten te kiezen die niet bij het eerste zonnestraaltje de kop laten hangen. Een kwestie van de juiste plant op de juiste plaats. Maar welke planten moet je dan kiezen? Het aanbod in tuincentra is overweldigend maar informatie over de droogtebestendigheid ontbreekt meestal.  Heesters zijn droogtebestendige...
Read more »

Waarom bloeit mijn oleander niet meer?

Afbeelding
Geen enkele plant is zo goed in staat om een instant vakantiegevoel op te roepen als de oleander. Bij het zien van een bloeiende oleander krijg je meteen visioenen van de Middellandse Zee, strakblauwe luchten en een warme zomerbries. Een oleander wordt geleverd met gratis vakantieherinneringen maar dan moet die plant natuurlijk wel bloeien!  Dat is helaas niet altijd het geval en een oleander die niet bloeit is van weinig waarde in de tuin. Zelf vond ik het altijd moeilijk om mijn oleander (opnieuw) aan het bloeien te krijgen. Op een gegeven moment heb ik er om die reden afscheid van genomen. Laten we hier eens uitzoeken wat het probleem is en hoe je het op kunt lossen.   De oleander heet officieel Nerium oleander. Het is een plant uit de maagdenpalmfamilie (Apocynaceae).  Het is mij nooit eerder opgevallen, maar de bloemen van een oleander zien er inderdaad hetzelfde uit als die van de maagdenpalm (Vinca minor). Je weet wel, die bodembedekker met die blauwe bloemen waar ...
Read more »