Tuinieren op zandgrond

In de loop van oktober begint de tuin echt in te storten. De najaarsasters en andere septemberbloeiers  die mijn tuin nog een laatste keer deden opvlammen, lopen nu op hun laatste benen. Maar toch zijn er nog planten die juist nu op hun best zijn. Het zijn er niet veel meer, maar dat maakt wel dat je ze extra waardeert. Ze zorgen voor lichtpuntjes tussen het geel, bruin en zwart van de afstervende borders. Aconitum carmichaellii 'Arendsii' (monnikskap) Enorme diepblauwe fluweelachtige bloemen op stevige, 1 meter hoge stelen. Dit is een plant die, in tegenstelling tot de bekendere Aconitum napellus, geen steun nodig heeft! In september en oktober is ie op zijn best.  Aconitum carmichaelii is van nature een bosplant, geef hem daarom een halfbeschaduwde plaats in de border, de grond mag niet al te droog zijn. De planten eens in de drie á vier jaar delen komt de bloei ten goede. Dit kun je het beste in het (vroege) voorjaar doen. Haal de aaneengegroeide knolvormige wortels met

Piet Oudolf is een internationaal bekende tuinarchitect. Hij ontwerpt dynamische plantgemeenschappen met voornamelijk vaste planten en siergrassen. Vooral in Amerika wordt hij op handen gedragen omwille van de schitterende landschapsparken die hij daar heeft aangelegd (klik  hier  om zijn projecten te bekijken).  Wanneer Amerikanen over Oudolf schrijven, wordt zijn naam dan ook steevast voorafgegaan door de eretitel "master gardener". In eigen land ontving hij in oktober 2018 een koninklijke onderscheiding voor zijn werk.  Planten die er wild en natuurlijk uitzien Oudolf heeft in tuinland altijd zijn eigen weg gevolgd. De traditionele Engelse tuinen, die in de vorige eeuw de toon zetten, vond hij te formeel. De tuinplanten die daarin worden toegepast, waren naar zijn smaak te ver doorgekweekt en onnatuurlijk. Hij was op zoek naar planten met een wilder en natuurlijker uiterlijk.  Daarom startte hij, samen met zijn vrouw Anja een zoektocht naar planten en siergrassen die