Tuinieren op zandgrond

Riddersporen (Delphiniums) zijn een prachtige planten. Met hun slanke, hoog oprijzende bloemen in lila, roze of blauw tillen ze elke border naar een hoger plan. Hoe graag had ik niet een flink groep van deze blikvangers in mijn tuin gehad! Maar helaas bleek dit mission impossible. Droge zandgrond en riddersporen gaan namelijk niet samen. Prinses op de erwt  De ridderspoor wordt vaak de koningin van de vaste plantenborder genoemd, maar de prinses op de erwt zou een betere bijnaam geweest zijn. Het valt namelijk niet mee om het riddersporen naar de zin te maken. De plant heeft vruchtbare niet al te droge maar ook zeker niet te natte grond nodig. De planten moeten bovendien om de twee à drie jaar opgerooid worden.  Ook moeten ze beschermd worden tegen slakken die de jonge scheuten als hun lievelingskostje beschouwen. Vaak blijken de slakken sneller te kunnen eten dan de plant kan groeien en verdwijnt je jonge aanplant spoorloos. Na diverse pogingen heb ik het opgegeven. Alternatieve

Vaste planten zijn mijn passie. Ik vind het geweldig om te zien hoe zo'n plant in een paar maanden tijd uitgroeit van niets tot soms wel twee meter hoog. Een tuin met vaste planten verandert constant, ziet er in elk seizoen weer anders uit. Maar in de wintermaanden vind ik het maar niks.  Een treurig geheel van bruine en zwarte stelen. Zeker als de regen alles zwart en donker kleurt. Als ik dat zie, kan het voorjaar me niet vroeg genoeg beginnen.... Wintersilhouet  Zou dat niet anders kunnen? In het boek ' Droomplanten, de nieuwe generatie tuinplanten ' door Piet Oudolf en Henk Gerritsen las ik lovende woorden over planten die gracieus afsterven of een mooi wintersilhouet bieden. Volgens Oudolf moeten wij leren om met andere ogen te kijken naar de wintertuin. Volgens hem zijn er "genoeg planten die de hele winter of een groot deel daarvan fier overeind blijven en een interessante vorm houden, ook zonder rijp of sneeuw."  Als planten met een mooi wintersilhou

Centranthus macrosiphon (spoorbloem) is een pretentieloos plantje voor de volle zon dat veel droogte verdraagt en uitbundig bloeit met fel paarsroze bloemen die aantrekkelijk zijn voor bijen en andere insecten. Het plantje wordt ongeveer 35 cm hoog.  Je moet wel houden van deze kleur die explodeert op je netvlies. Geen plant voor tere zielen dus! Mooi bij het paars van salvia's of het grijs van bijvoorbeeld artemisia. Centranthus macrosiphon zaaien  Deze spoorbloem is eenjarig. Dat hoeft geen probleem te zijn, want het plantje zaait zichzelf overvloedig uit. Eén keer een zakje zaad kopen, en je zit de rest van je leven gebeiteld. Zaai in maart, rechtstreeks in de koude grond.  Het zaad is heel fijn waardoor je gemakkelijk te dicht zaait. Dun het zaaisel zo nodig uit zodat de planten zich goed kunnen ontwikkelen (ze moeten minstens 15 à 20 cm uit elkaar staan.  Eetbaar  Je zou ook kunnen overwegen om het teveel aan planten op te eten. Het blad is namelijk eetbaar en smaak

  Heliopsis helianthoides is een ouderwetse plant die je vaak ziet in boerentuinen. Typisch zo'n plant die je cadeau krijgt van andere tuiniers. Mijn exemplaar komt uit de tuin van mijn ouders die hem op hun beurt geërfd hadden van de vorige bewoners. Heliopsis, zonneoog in het Nederlands, is een vaste plant uit de asterfamilie die zo'n 1,50 meter hoog wordt en bloeit met goudgele bloemen.  De plant geniet in tuinkringen weinig aanzien en staat zelfs min of meer in een kwade reuk. Heliopsis helianthoides zou saai zijn (niet meer dan een grote gele margriet), schreeuwerig, ordinair, moeilijk in de hand te houden, woekeren en alleen geschikt zijn voor wilde tuinen. Persoonlijk vind ik dat de plant daarmee onrecht wordt aangedaan. Lange bloeitijd   Ik vind de Heliopsis een dankbare plant. Hij zaait zichzelf inderdaad soms vrij rijkelijk uit, maar van woekeren is (in elk geval op onze zandgrond) absoluut geen sprake.  Ik ken bovendien maar weinig vaste planten met zo'n lange b