Waarom kerria plotseling kan afsterven

Kerria, ranonkelstruik


Kerria Japonica 'Pleniflora' (de ranonkelstruik) zorgt in april voor spektakel in je tuin. De Kerria, die ongeveer twee meter hoog wordt, bloeit met vele honderden op roosjes gelijkende gele bloempjes. Echt prachtig om te zien! 

De struik is bladverliezend maar de takken, die groen blijven, zorgen toch voor een aantrekkelijk winterbeeld. Bovendien is het een heel gemakkelijke heester die weinig eisen aan de grond stelt. Zelfs op relatief droge plekken, zoals onder bomen, doen ze het goed. Het enige nadeel van de Kerria is de neiging tot woekeren. Maar ach, geen plant groeit sneller dan wij kunnen snoeien, dus dat nemen we graag voor lief. Op droge grond valt dat woekeren trouwens best mee. 

Kerria sterfte 

Jarenlang genoten we elke aprilmaand van deze heester, maar in het voorjaar van 2017 ging het ineens mis. De struiken wilden niet meer. Kregen, op roest lijkende vlekken op de bladeren en bruine vlekken op de stelen. Niet meer dan een handvol bloempjes werd eruit geperst en na een tijdje begonnen de takken massaal af te sterven. 

Een flinke snoeibeurt waarbij we al het dode hout wegknipten, bracht geen verbetering. Uiteindelijk vielen al onze Kerria's ten prooi aan deze ziekte. Ook de mooie enkelbloemige variant die we van vrienden kregen. Ten einde raad hebben we daarom aan het einde van de zomer alle struiken gerooid. Echt zonde!

De boosdoener is een schimmel (Blumeriella kerriae)

Het vreemde is dat de kerria altijd bekend stond als een struik die niet vatbaar was voor ziekten en plagen. Dus wat was er aan de hand? Aanvankelijk hadden we geen idee. Ik dacht eerst aan de verwelkingsziekte (verticillium). Daar waren we al eerder onze pruikenbomen (Cotinus Coggygria) aan kwijtgeraakt, maar de kerria is niet gevoelig voor deze ziekte en de aantasting zag er ook anders uit. 

Onlangs las ik op internet een artikel van de Engelse RHS (Royal Horticultural Society) over kerriasterfte. Het blijkt te gaan om een ziekte die specifiek is voor de Kerria. De Engelsen noemen het 'Kerria twig and leaf blight'. Deze ziekte is volgens hen in 2014 komen overwaaien uit Noord Amerika (bedankt uncle Sam!).

De wetenschappelijke naam is Blumeriella Kerriae. Blumeriella is een schimmel die zich (razendsnel!) via sporen door de lucht verspreid. Ook via besmet gereedschap, zoals je snoeischaar, kun je de infectie verspreiden. Het is daarom goed om je snoeischaar met alcohol schoon te maken nadat je een geĆÆnfecteerde struik hebt afgeknipt.

Wat kun je doen tegen Blumeriella Kerriae? 

Wat je eraan kunt doen? Het antwoord is: helaas niets! De beste oplossing is dan ook om aangetaste struiken direct (met wortel en tak) te verwijderen en op te stoken of via de huisvuil kliko af te voeren. Niet composteren dus! In ons geval betekende het dat er ineens drie enorme gaten vielen in onze gele border op plaatsen waar bovendien niet zomaar alles groeit. 

Wat doe je daarmee? Ik heb nog even gedacht aan Forsythia als alternatief, maar die struiken groeien nogal harkerig en zijn echt niet te vergelijken met de sierlijke bloemenfontein van de Kerria. Uiteindelijk hebben we besloten om van de nood een deugd te maken en de hele border opnieuw in te richten. Nieuwe rondes, nieuwe kansen! Dit resulteerde in een prachtige nieuwe border gevuld met zomerbloeiers. Klik hier om deze kleurrijke border te bekijken.

Wanneer kun je weer een Kerria planten? 

Kerria Japonica roei je niet zomaar uit! Een jaar nadat we onze struiken opgeruimd hadden, verschenen er toch weer scheuten. Omdat ze er frisgroen uitzagen heb ik ze opgepot om te kijken of ze gezond waren. Dat bleek het geval. Voor de zekerheid heb ik de planten een heel seizoen in de pot laten staan. Ze werden niet ziek! Daarna heb ik ze uitgeplant in de border. Wel op een andere plek dan waar ze eerst stonden. Daar staan ze nu alweer twee jaar. Gezond en wel. 

Moet ik dan wel een kerria planten? 

Wil dit nou zeggen dat je geen kerria moet aanplanten? Wat mij betreft niet. Het is een struik die vroeg in het voorjaar rijk bloeit en veel kleur brengt. Bovendien is het een sterke struik die groeit op plaatsen waar verder niks wil groeien. Bijvoorbeeld in de droge halfschaduw onder bomen. 

Zolang je niet de pech hebt dat de struik door de ziekte getroffen wordt, kun je er veel plezier aan beleven. Gewoon doen dus, maar wees alert wanneer de takken en het blad bruine vlekken beginnen te vertonen.


Vond je dit blog nuttig? Klik dan hier om jezelf gratis te abonneren.   

   

Tuinplant - Het grootste aanbod met meer dan 15.000 tuinplanten en bomen

Dit blog bevat affiliate links. In mijn privacy statement wordt uitgelegd wat dit betekent. 

Populaire posts

Helleborus: 10 vragen en antwoorden

Is dit de tuin van de toekomst?

Zo krijg je meer bloemen in je agapanthus!

10 tips voor een prachtige border

30+ planten voor een tuin op droge grond

Een kleine tuin in de stijl van Piet Oudolf, kan dat?

Een tuin op droge grond waar nooit wordt gesproeid

Mijn haat-liefde verhouding met Stipa tenuissima 'Ponytails'

De hoogtepunten van mijn tuinjaar

10 planten die niet mogen ontbreken in een Piet Oudolf tuin