Tuinieren op zandgrond

Ik hou van september. Van de koele nachten, de nevelige ochtenden en de zonnige dagen. Ondanks dat de herfst deze maand begint, is het in september, met middagtemperaturen van rond de twintig graden en gemiddeld 4,5 uur zon per dag, nog steeds fijn om veel tijd buiten door te brengen. Je geniet daar extra van wanneer er in je tuin nog wat te beleven valt.  Onze tuin heeft daarom relatief veel nazomerbloeiers. Dat levert in september een mooi plaatje op maar ook héél veel vlinders en bijen! Zo laat in het seizoen zijn veel inheemse planten al uitgebloeid. Een tuin die om deze tijd nog volop bloemen heeft, is voor die insecten een ware hof van Eden.  Hieronder vind je een overzicht van mijn favoriete septemberbloeiers:  Aster Wil je kleur in de nazomertuin én veel vlinders en bijen? Dan kun je niet om de aster heen. Asters zijn er in allerlei kleuren zoals blauw, lila, paars, roze en sneeuwwit. Er is zelfs een geelbloeiende soort: Aster linosyrus. De laatste had het in mijn tuin niet erg

Het is weer bollentijd! Vanaf september liggen er weer volop bloembollen in de winkels. Misschien staat je hoofd er nog niet naar, maar toch is het slim om nu al je bollen voor het komende voorjaar te planten.  Bloembollen horen in de grond. Hoe eerder, hoe beter! Hoe langer ze in de winkel liggen, hoe groter de kans dat ze niet opkomen. Dit geldt vooral voor kleinere bollen zoals kievitseitjes, sneeuwklokjes,  en winteraconieten. Die drogen dan teveel uit. Nu planten dus, voor het mooiste resultaat straks! Bij bloembollen draait het vooral om de "grote drie": tulpen, hyacinten en narcissen. Zelf heb ik daar een beetje een dubbel gevoel bij. Als ze bloeien zijn ze prachtig maar met de extreem warme lentemaanden die we in de afgelopen jaren vaak hadden, duurt dat feest niet lang.  Bij hoge temperaturen (van soms 25 graden of meer) verleppen de bloemen al na een week en daarna moet je nog wel zes weken tegen het lelijke afstervende loof aankijken. Ook is het nog maar afwachte

Bij het aanleggen van onze tuin plantten wij in onze achtertuin een groep van drie roodbladige pruikenbomen (Cotinus Coggygria 'Royal Purple'). Het zijn snelgroeiende struiken die zo'n 2.50 tot 3.00 meter hoog worden.  De rode kleur combineerde prachtig bij de onderbeplanting van kardinaalshoed (Euonimus fortunei 'Emerald 'n Gold') en ook het contrast met de roze bloeiende bruidsbloemen ernaast was mooi. Bovendien bleken de bloemen een ware traktatie voor bijen en andere insecten. Ik was dus heel blij met onze pruikenbomen. Maar helaas gaat het leven van de tuinman/tuinvrouw niet altijd over rozen. In de nazomer van 2013 zaten er ineens dode takken in de struik. "Kan gebeuren" dachten we en snoeiden de takken weg. Maar daar bleef het niet bij. Steeds meer takken begonnen te verwelken dus er moest meer aan de hand zijn. Onderzoek wees uit dat onze pruikenbomen leden aan de verwelkingsziekte (Verticillium).  Wat is verwelkingsziekte (Verticillium)?  D

Toen we onze roodbladige pruikenbomen waren kwijtgeraakt aan de verwelkingsziekte , ging ik op zoek naar een andere roodbladige struik als vervanger. Physocarpus kwam daarbij uit de bus. In het Nederlands heet deze heester sneeuwbalspirea of blaasspirea.  Physocarpus opulifolius is inheems in de Verenigde Staten. Hij is in Nederland volledig winterhard en wordt ruim twee meter hoog. Plant deze struik in de zon of halfschaduw. Physocarpus is ongevoelig voor de verwelkingsziekte (Verticillium) die onze pruikenbomen genekt heeft. Het is dus een prima alternatief als je je pruikenboom hebt moeten rooien vanwege deze ziekte.    Roodbladig of toch liever geelgroen blad?   Wij hebben in onze tuin twee stuks Physocarpus opulifolius 'Diabolo' geplant. Deze soort heeft donkerrood blad dat in het voorjaar roodbruin uitloopt. Dat donkere loof oogt misschien wat somber, maar het contrasteert prachtig met de witte bloemen. Zo'n donkerbladige struik combineert bovendien heel mooi met