Vingerhoedskruid: de ridderspoor van de zandgrond
Riddersporen (Delphiniums) zijn een prachtige planten. Met hun slanke, hoog oprijzende bloemen in lila, roze of blauw tillen ze elke border naar een hoger plan. Hoe graag had ik niet een flink groep van deze blikvangers in mijn tuin gehad! Maar helaas bleek dit mission impossible. Droge zandgrond en riddersporen gaan namelijk niet samen.
Ik ben niet de enige die geniet van vingerhoedskruid, de plant is ook bijzonder in trek bij hommels en bijen. Je helpt dus ook de bijen als je vingerhoedskruid in je tuin plant!
Prinses op de erwt
De ridderspoor wordt vaak de koningin van de vaste plantenborder genoemd, maar de prinses op de erwt zou een betere bijnaam geweest zijn. Het valt namelijk niet mee om het riddersporen naar de zin te maken. De plant heeft vruchtbare niet al te droge maar ook zeker niet te natte grond nodig. De planten moeten bovendien om de twee à drie jaar opgerooid worden.Ook moeten ze beschermd worden tegen slakken die de jonge scheuten als hun lievelingskostje beschouwen. Vaak blijken de slakken sneller te kunnen eten dan de plant kan groeien en verdwijnt je jonge aanplant spoorloos. Na diverse pogingen heb ik het opgegeven.
Alternatieven voor riddersporen
Dan maar op zoek naar alternatieven! Alle planten met een opgaande bloeiwijze komen hiervoor in aanmerking. Denk bijvoorbeeld aan: prachtkaars (Cimicifuga), stokroos (Alcea), toorts (Verbascum) en vingerhoedskruid (Digitalis).Cimicifuga heeft vochtige grond nodig. Die zal het dus niet redden op onze droge zandgrond. Stokrozen hebben in de border altijd last van roest wat veroorzaakt wordt door regen op blad. Die kun je eigenlijk alleen planten onder een overstekende dakrand. Toortsen verdragen veel droogte en komen dus zeker ook in aanmerking, maar de ideale vervanger voor de ridderspoor is wat mij betreft het vingerhoedskruid Digitalis purpurea.
Met zijn hoog opgaande bloeiwijze (80-150 cm) en prachtige bloemen in allerlei tinten variërend van wit tot paarsroze met donkerrode stippeltjes, biedt deze plant alles wat de ridderspoor ook biedt. Maar in tegenstelling tot riddersporen is het een sterke plant die weinig zorg vraagt. Vingerhoedskruid stelt weinig eisen aan de grond en staat niet op het menu van de slak. Ook de bloeitijd (het late voorjaar en de vroege zomer) vind ik ideaal. Het vingerhoedskruid zorgt voor kleur in je borders vóórdat de echte zomerbloeiers komen.
Met zijn hoog opgaande bloeiwijze (80-150 cm) en prachtige bloemen in allerlei tinten variërend van wit tot paarsroze met donkerrode stippeltjes, biedt deze plant alles wat de ridderspoor ook biedt. Maar in tegenstelling tot riddersporen is het een sterke plant die weinig zorg vraagt. Vingerhoedskruid stelt weinig eisen aan de grond en staat niet op het menu van de slak. Ook de bloeitijd (het late voorjaar en de vroege zomer) vind ik ideaal. Het vingerhoedskruid zorgt voor kleur in je borders vóórdat de echte zomerbloeiers komen.
Welke soorten vingerhoedskruid zijn er?
Wij werken in onze tuin vooral met de "gewone" Digitalis purpurea die in Nederland ook in het wild groeit. Deze plant is tweejarig. Dit betekent dat de zaailingen in het eerste jaar een bladrozet vormen en pas in het jaar daarna gaan bloeien. Na de bloei sterft de plant af.
Die tweejarigheid hoeft geen probleem te zijn want het vingerhoedskruid zaait zich gemakkelijk uit. Niet op een hinderlijke manier, je hoeft niet bang te zijn dat je border wordt gekoloniseerd door deze plant. Zaailingen komen vooral rondom de oude plant op en overtollige zaailingen kun je gemakkelijk verwijderen. De jonge planten verplaats je eind september naar de plaats waar je ze het volgende jaar graag wilt hebben.
De zaailingen van Digitalis purpurea kunnen alle mogelijke kleuren hebben van wit en roze tot donker paarsrood. Ook de donkerrode tekening van de bloemen kan afwijken. Het is dus steeds weer een verrassing hoe de bloemen eruit zullen zien maar ze zijn hoe dan ook altijd mooi.
Vind je tweejarigheid een probleem, dan zou je op zoek kunnen gaan naar Digitalis grandiflora, een vaste plant die bloeit met zachtgele bloemen. Ook digitalis lutea is een vaste plant, hoewel kortlevend. Beide soorten krijgen niet de hoogte van Digitalis purpurea, ze worden maar ongeveer 60 cm hoog. De bloemen blijven ook iets kleiner. Dat zijn de redenen waarom ik toch de voorkeur geef aan de tweejarige Digitalis purpurea.
Digitalis mertonensis lijkt wel wat op een verbeterde uitvoering van het gewone vingerhoedskruid. Grote rozerode bloemen groeien boven groot, glanzend, zachtbehaard blad. Erg mooi maar ook deze soort blijft laag, ca. 50 cm.
Standplaats vingerhoedskruid
Je kunt Digitalis purpurea eigenlijk overal planten, zowel in de zon als in de schaduw. Het is een sterke plant die extreem veel droogte verdraagt. Dit vingerhoedskruid groeit zelfs in de droge schaduw onder bomen. Het mooiste effect krijg je wanneer je er een aantal in een groepje bij elkaar plant. Doe wat bladcompost aan hun voeten, en je wordt beloond met een extra rijke bloei.Ik ben niet de enige die geniet van vingerhoedskruid, de plant is ook bijzonder in trek bij hommels en bijen. Je helpt dus ook de bijen als je vingerhoedskruid in je tuin plant!
 |
| Digitalis pururea in de droge schaduw van onze notenboom. |
 |
| Een lichtroze variant van digitalis purpurea |
 |
| Combineert mooi bij blauwe kattenkruid (Nepeta Faassinii 'Walkers Low'). |
Tip
Je kunt bij tuinplant.nl verschillende soorten vingerhoedskruid kopen.
Vingerhoedskruid kun je ook zelf zaaien. Dat kan bijna niet mislukken omdat het zaad heel gemakkelijk kiemt. De beste tijd om te zaaien is aan het einde van de zomer (half augustus/begin september). Je kunt ook zaaien in het voorjaar maar dan moet je de hele zomer zorgen voor zaailingen die toch pas volgend jaar gaan bloeien. Veel handiger dus om dit pas aan het einde van de zomer te doen. Zaad kun je bestellen bij bol.com.
Dit blog bevat affiliate links. In mijn privacy statement wordt uitgelegd wat dit betekent.
