Wat een miserabel tuinjaar was 2023! Regen, regen en nog eens regen. 2023 gaat, de bijbelse zondvloed niet meegerekend, de boeken in als het natste jaar ooit. Daar zat ik dan met mijn tuin vol droogteminnende planten... 😨. Voor het eerst zo lang we hier wonen, was ik blij met mijn superdoorlatende zandgrond. Daardoor bleef er gelukkig geen water staan in de borders.
De regen was niet het enige tuinleed in 2023. In het voorjaar bleef het langdurig koud waardoor planten slecht op gang kwamen. Toen het dan eindelijk wat warmer werd, stopte het met regenen. In juni en juli viel er geen druppel water. Doordat die droogteperiode precies in het groeiseizoen viel, bleven veel van mijn vaste planten een stuk kleiner dan normaal.
Je kunt dan het bijltje erbij neergooien en je heil zoeken in tegels en kunstgras, maar zo steken wij tuiniers niet elkaar. Een tuinjaar als dit zien wij als leermoment. Ik besloot daarom een lijstje te maken van de klimaatkampioenen in mijn tuin. Planten die ondanks regen, kou, droogte, opnieuw regen en nog meer regen, toch goed gepresteerd hebben.
Met deze planten heb je áltijd een mooie tuin, wat de weergoden ook in petto hebben. Hieronder volgen (in alfabetische volgorde) de genomineerden:
Achillea millefolium 'Terracotta'
In de categorie: schermbloemig
Schermvormige bloemen zijn onmisbaar in de border. Ze vormen een mooi contrast met de aarvormige bloeiwijzen van veel andere planten zoals siergrassen en salvia's. Achillea millefolium, duizendblad in het Nederlands, is één van de beste schermbloemigen.
Ik plantte Achillea millefolium 'Terracotta' voor de winter. Achillea's zijn zeer droogtebestendig maar meteen al in de eerste winter mocht deze Achillea bewijzen dat hij, behalve tegen droogte, ook goed tegen veel nattigheid kan. Gelukkig waren er geen slachtoffers te betreuren, de plant slaagde met vlag en wimpel voor de test.
Achillea millefolium 'Terracotta' bloeit in juni en juli met oranje bloemen die naar zachtgeel verbloeien. De bloemstelen worden zo'n 80-90 centimeter hoog en zien er niet erg sterk uit maar blijven toch wonderbaarlijk goed overeind. In de nazomer volgt nog een tweede bloei. Het is een plant die zich gemakkelijk uitbreidt maar niet woekert.
Achillea millefolium hybriden zijn gekweekt uit de witbloeiende imheemse Achillea millefolium die je overal in de wegbermen ziet. Ze zijn gekruist met geelbloeiende soorten uit Zuid Europa. Daaruit zijn allerlei andere kleuren ontstaan waaronder het oranje van deze 'Terracotta' maar ook het donkerroze van de 'Cerise queen' en het rood van 'Paprika'. Dus ook als oranje niet je kleur is, is er een duizendblad voor jou.
Achillea's zijn kortlevende planten. Om te voorkomen dat je ze kwijtraakt wordt aangeraden om de planten om de twee jaar op te rooien, te scheuren en opnieuw uit te planten.
 |
| Achillea millefolia 'Terracotta' |
Calamintha nepeta subsp. nepeta
In de categorie: bijenplanten.
Niet alle soorten Calamintha (bergsteentijm) zijn in mijn ogen de moeite waard. Van Calamintha nepeta 'Blue Cloud' bijvoorbeeld, werd ik niet warm. Die groeit me veel te wild. Maar deze witbloeiende Calamintha maakte indruk. Alles aan deze plant is klein: de ronde blaadjes, witte bloemetjes maar ook de piepkleine oranje microvlindertjes die ik erop aantrof.
Het plantje wordt op droge grond ongeveer 40 cm hoog en is dus geschikt voor een plekje in de voorhoede van de border. Het blad heeft een sterke pepermuntachtige geur als je het aanraakt.
Ik plantte mijn Calamintha net voor de droogte toesloeg. De plantjes hadden nog niet eens de kans gekregen om goed te wortelen. Toch hebben ze geen dag slap gehangen. Ze kregen ook geen geel blad. En dat was niet omdat ik er constant met een gieter naast stond.
De bloei was, ondanks de moeizame start van het seizoen, fantastisch. De wolk van witte bloemetjes trok een menigte van insecten aan. Bijen en hommels zijn echt dol op deze plant! Calamintha nepeta subsp. nepeta heeft, dankzij de tweede bloei, een hele lange bloeitijd (van juni tot oktober). Voor een plekje in de volle zon!
 |
| Calamintha nepeta subsp. Nepeta |
Cistus pulverulentis 'Sunset'
In de categorie: mediterraan
Mediterrane planten staan nou niet direct bekend als planten die goed kunnen omgaan met grote hoeveelheden water. De Cistus (rotsroos in het Nederlands) is oorspronkelijk afkomstig uit het Middellandse Zeegebied en van de Canarische eilanden. Ze hebben een warme, zonnige standplaats en droge goed doorlatende grond nodig die gerust wat aan de zure kant mag zijn.
Dat mijn Cistus geen problemen zou hebben met de droogte, wist ik al, maar dat de struik ook geen moeite heeft met de zondvloed van het afgelopen najaar, was een plezierige verrassing. Na maanden van extreme nattigheid ziet het wintergroene loof er nog steeds fris uit.
Volgens Kwekerij Bastin is dit de meest winterharde Cistus van allemaal. Ik heb hem inderdaad al een aantal jaren in mijn grindtuin staan, zonder hem 's winters af te dekken.
 |
| Cistus pulverulentis 'Sunset' |
Coreopsis verticillata 'Zagreb'
In de categorie: planten uit oma's tuin
Typisch zo'n plant uit oma's tuin. Niet kapot te krijgen. Coreopsis verticillata 'Zagreb' is 100% winterhard, langlevend, en breidt zich lekker uit zonder op een vervelende manier te gaan woekeren. Het is een laagblijvende vaste plant (ca. 50 cm) die rijk en langdurig bloeit in de zomermaanden. Weer of geen weer!
Niet elke Coreopsis is de moeite waard. Ik heb diverse andere soorten in mijn tuin gehad maar óf ze kwamen de winter niet door, óf er zat weinig of geen groeikracht in de planten. Tot nu toe was 'Zagreb' het enige blijvertje.
Coreopsis verticillata 'Moonbeam' heb ik ook jarenlang in mijn tuin gehad. De bloemen zijn zachtgeel. De kleur is eigenlijk mooier dan die van 'Zagreb'. Het nadeel van 'Moonbeam' is dat deze plant pas laat in het voorjaar begint te groeien. Die lege plek in de voorhoede van de border vond ik heel storend.
Afgelopen najaar heb ik me opnieuw laten verleiden. Coreopsis verticillata 'Full moon' is de naam van mijn nieuwe aanwinst. Bloeit met citroengele bloemen die groter zijn dan die van 'Zagreb'. Deze zal zich nog moet bewijzen.
 |
| Coreopsis verticillata 'Zagreb' |
Gillenia trifoliata
In de categorie: droomplanten Deze vrij onbekende vaste plant is één van
Piet Oudolfs droomplanten. En terecht! Gillenia's zijn stevige planten die in juni en juli bloeien met een wolk van kleine witte bloemen die goed opvallen in de border. Het loof verkleurt in het najaar naar een warm geel/oranje.
Door zijn neutrale kleur en natuurlijke uiterlijk is het een geweldige plant om mee te combineren. Je kunt hem gebruiken om overgangen tussen twee kleuren in de border te maken.
Oudolf schrijft over Gillenia trifoliata: "Hoewel in alle boeken staat dat de plant vochthoudende grond nodig heeft, hebben wij bijzonder goede ervaringen in de droge halfschaduw. Onder ons gezegd, de plant doet het vrijwel overal!". Dat kan ik bevestigen. De planten doen het ook goed op onze droge zandgrond. Ik heb ze zowel in de halfschaduw als in de volle zon staan.
 |
| Gillenia trifoliata |
Origanum vulgare 'Thumble's variety'
In de categorie: bladplanten.
Deze goudoregano bloeit in juli en augustus heel rijk met bijna-witte bloemetjes die een menigte van insecten aantrekken. Bijen, hommels en vlinders zijn dol op deze plant. Maar de echte trekpleister is wat mij betreft het lichtgekleurde geelgroene blad.
Vooral in het voorjaar en de vroege zomer is de geelgroene kleur bijna lichtgevend. Aan het einde van de zomer wordt het loof wat donkerder groen. Snelle groeier die je ook als bodembedekker voor de volle zon kun inzetten.
Goudoregano combineert prachtig bij planten met donkerrood blad (zoals Hylotelephium 'Purple emperor') of grijsbladige planten. Deze plant is ongelofelijk sterk. Te nat? Te droog? Te koud? Te warm? Het is allemaal geen probleem voor deze kampioen!
 |
| Origanum vulgare 'Thumble's variety' met het grijs van Artemisia ludoviciana 'Silver queen'. |
Santolina pinnata 'Edward Bowles'
In de categorie: mediterraan
Ik was eerlijk gezegd nooit een liefhebber van Santolina (de heiligenbloem). Ik houd van de mooie bolvorm van dit struikje en van het fijn verdeelde grijsgroene loof maar ik vind de vuilgele bloemen écht niet mooi.
Gelukkig blijken er ook soorten te zijn die bloeien in een beschaafde kleur geel zoals deze Santolina
pinnata ssp. neapolitana 'Edward Bowles'. Het struikje komt oorspronkelijk uit Italië. Je zou dan ook verwachten dat Santolina een broertje dood heeft aan veel water maar het supernatte najaar van 2023 heeft ze niet gedeerd.
Santolina is niet de kampioen van de winterhardheid maar ik heb de struikjes toch al vier jaar in mijn tuin staan zonder ze in de winter af te dekken. Santolina laat zich gemakkelijk stekken. De stekjes die ik afgelopen voorjaar maakte, zijn allemaal aangegroeid. Na de bloei (niet eerder!) kun je de struikjes tot vijf centimeter boven de grond terugknippen om ze compact te houden.
 |
Santolina pinnata 'Edward Bowles' |
Perovskia atriplicifolia 'Little spire'
In de categorie: grijsbladig
Grijsbladige planten zijn geëvolueerd in droge omgevingen. Ze haten veel water. Veel van mijn prikneuzen (Silene coronaria) zijn het afgelopen najaar weggerot en mijn ezelsoren (Stachys byzantina) hebben er nog nooit zo belabberd uitgezien.
Dit gold niet voor de perovskia's (reuzenlavendel of Russische lavendel) in onze tuin. Wat de weergoden dit jaar ook bedachten, de Perovskia groeide en bloeide als nooit tevoren.
Van Perovskia atripliciolia worden meestal twee soorten aangeboden: Perovskia atriplicifolia 'Blue Spire' en 'Little spire'. Ze hebben dezelfde, bijna lichtgevende lilablauwe bloemen. De bloei is spectaculair. 'Little spire' blijft, zoals de naam al doet vermoeden, iets lager.
 |
| Perovskia atriplicifolia 'Little spire' |
En de winnaar is....
Als ik maar één plant uit deze lijst zou mogen kopen, dan zou het de Calamintha zijn. Wat een fantastische plant is dat! Subtiele, natuurlijk ogende bloemen, een enorm lange bloeitijd en geweldig voor insecten. Zeer droogtebestendig maar ook bestand tegen langdurige regen. Meer kun je je toch niet wensen?
Foto boven dit blog: een droogtebestendige combi met op de voorgrond Calamintha nepeta subsp. nepeta. Daarachter Agastache 'Blue fortune' die wel een stukje lager bleef dan normaal. De suikerroze bloemen zijn van Salvia microphylla (geen idee hoe deze soort heet). Linksboven: de witte bloemen van
Gaura lindheimeri 'Whirling butterflies'.
Ook interessant
Bewaar op Pinterest:
Vond je dit blog nuttig? Klik dan hier om jezelf gratis te abonneren op mijn nieuwsbrief. Je ontvangt dan een bericht wanneer er een nieuw blog is verschenen. Wees niet bang, ik ga je niet spammen met reclame!
Dit blog bevat affiliate links. In mijn privacy statement wordt uitgelegd wat dit betekent.
