Vijf planten die ik niet meer zou willen missen
.jpg)
Elke tuinliefhebber is ook een verzamelaar. Dat geldt in elk geval wel voor mij. Feitelijk heeft mijn tuin geen nieuwe planten meer nodig. Met wat er staat, kan ik mijn borders ruimschoots vullen. Toch kan ik het niet laten om elk jaar weer wat nieuwe planten toe te voegen.
Wie weet, is deze plant toch mooier? Of misschien gaat deze nieuwe soort het toch redden waar zijn voorgangers gefaald hebben? Er is maar één manier om erachter te komen. Plant er een paar in je tuin en kijk hoe ze presteren.
Ik begin meestal met een groepje van drie stuks. Soms draait het uit op een fiasco en eindigen de nieuwe planten als bodemverbetering. Andere keren word je aangenaam verrast. Dit blog gaat over de nieuwe planten waar ik, om verschillende redenen, zo blij mee ben dat ik ze niet meer zou willen missen.
1. Coreopsis verticillata 'Full moon'
Mijn ervaringen met Coreopsis zijn nogal wisselend. Tot nu toe was Coreopsis verticillata 'Zagreb' het enige blijvertje in mijn tuin. Een laagblijvende soort (ca. 50 cm) met goudgele stervormige bloemen. Zeer droogtebestendig en bikkelhard. Een plant die het ook op moeilijke plekken in de tuin doet en die elke vorm van verwaarlozing overleeft. Daarmee alleen al heeft hij zijn bestaansrecht verdiend.
Veel andere coreopsis soorten die ik geprobeerd heb, bleken zwak. Het waren planten met weinig groeikracht die vaak de winter niet overleefden. Dat kan van deze nieuwe vondst in elk geval niet gezegd worden. Coreopsis verticillata 'Full moon' kwam zelfs na de kletsnatte winter van 2023-2024 goed terug.
'Full moon' wordt een stuk hoger dan Zagreb. Zo'n 90 cm. Het is dus niet, zoals 'Zagreb', een plant voor de voorhoede van de border. De lichtgele bloemen zijn ook een stuk groter (5 cm) en mooier van kleur. 'Full moon' bloeit bovendien veel langer, bijna 4 maanden aan één stuk. De bloei startte begin juli en nu, in oktober, is de plant nog steeds een wolk van geel die veel insecten aantrekt.
Ik plantte Coreopsis 'Full moon' tussen mijn rode Helenium 'Rubinzwerg' en Persicaria amplexicaulis 'Blackfield'. Het citroengeel van de Coreopsis contrasteert mooi bij het gedempte rood van de Helenium en de persicaria. Echt blij met deze aanwinst!
 |
| Coreopsis verticillata 'Full moon' |
2. Euphorbia martinii 'Ascot rainbow'
Deze plant heeft iets wat bijna geen enkele andere plant heeft: Euphorbia martinii 'Ascot rainbow' is 365 dagen per jaar mooi. En dan heb ik het niet over een aantrekkelijk wintersilhouet of een aparte herfstkleur. Deze plant geeft 365 dagen per jaar kleur aan je tuin. En niet zo'n beetje ook.
Euphorbia 'Ascot rainbow' is wintergroen. Of eigenlijk moet ik zeggen wintergeel want het bontgekleurde blad van deze Euphorbia is geel met wat groen en een zweem van roze. Een groep Euphorbia 'Ascot rainbow' tussen het afgestorven loof van vaste planten in de winter, oogt als een fakkel in de duisternis.
'Ascot rainbow' bloeit in het voorjaar rijk met de groengele bloemen die zo kenmerkend zijn voor Euphorbia's. Er zijn niet zoveel voorjaarsbloeiers die echt veel impact hebben. De meeste zijn relatief klein en onopvallend, maar dat kan van deze plant niet gezegd worden. Je kijkt niet zomaar over een groep bloeiende Euphorbia's heen. En al helemaal niet als het de geelbladige 'Ascot rainbow' betreft!
Het is ook geen moeilijke plant. Toen ik zag hoe goed deze Euphorbia het deed heb ik, bij wijze van experiment, ook een groepje in de halfschaduw van onze notenboom geplant. Daar doen ze het tot nu toe ook prima. Dit in tegenstelling tot hun voorganger Euphorbia amygdaloides var. robbiae.
Euphorbia amygdaloides var. robbiae wordt vaak aanbevolen voor schaduwrijke plekken. Met zijn ronde, donkergroene blad en opvallende groengele bloemen is het een mooie plant om te zien. Helaas legt hij, om onverklaarbare redenen, in mijn tuin telkens in het tweede jaar het loodje. Kennelijk hebben ze het toch niet echt naar hun zin? Wat ze hier tekort komen heb ik nog niet kunnen achterhalen.
Als Euphorbia amydaloides var. robbiae het wél naar zijn zin heeft, kunnen de planten overigens behoorlijk gaan woekeren. Met Euphorbia martinii 'Ascot rainbow' heb je daar geen last van.
 |
| Het blad van Euphorbia martinii 'Ascot rainbow' in de winter |
3. Molinia arundinacea 'Karl Foerster'
Een siergras zoals je het graag ziet: lekker hoog (zeker twee meter) maar ook heel transparant zodat het zicht op de rest van de tuin niet geblokt wordt. De hoge aren bewegen elegant op de wind en blijven goed overeind. Tot ver in de winter. Ook bij veel wind. Dit gras is goed winterhard. Ik plantte een groep van drie, vrij dicht op elkaar (plantafstand 30 cm). Als de planten eenmaal zijn aangegroeid, geeft dat de illusie dat het één grote pol is.
De hoge aren van deze Molinia verschijnen later in het seizoen. De plant is in het najaar op zijn allerbest. Karl Foerster, naar wie de plant genoemd is, was een Duitse plantenkweker, tuinschrijver en tuinfilosoof. Hij heeft in hoge mate bijgedragen aan de populariteit van siergrassen. Piet Oudolf heeft zich laten inspireren door het werk van Foerster.
De naam 'Karl Foerster' kom je vaker tegen bij siergras. Bekender dan Molinia arundinacea 'Karl Foerster' is Calamagrostis acutiflora 'Karl Foerster. Het verhaal gaat dat Foerster op een dag aan de noodrem van een trein trok, omdat hij in de spoorwegberm pluimstruisriet zag staan. Een compact siergras met grijsgroen gepunte blad en roodbronzen bloemaren die in de nazomer strogeel verkleuren. Sindsdien heet die plant Calamagrostis acutiflora 'Karl Foerster' (bron: de groene Amsterdammer).
Ik weet niet of Karl Foerster voor mijn Molinia ook aan de noodrem heeft gehangen, maar persoonlijk vind ik deze mooier dan Calamagrostis acutiflora.
Deze plant is verkrijgbaar bij Tuinplant.nl
 |
| Molinia arundinacea 'Karl Foerster' is volkomen transparant |
4. Persicaria virginiana 'Painter's palette'
In mijn blog 'Persicaria, de ster van de najaarstuin' schreef ik over deze plant: "ik weet niet of ik hem eigenlijk wel mooi vind". Ik had de plant toen nog niet lang, maar inmiddels ben ik hem wel gaan waarderen.
Niet vanwege de bloei (de bloemen zijn weinig indrukwekkend) en zelfs niet vanwege het bonte blad waarvan ik nog steeds vind dat het misschien wel iets té bont is. Het sterke punt van deze plant is dat hij overal groeit. Zowel in de zon als in droge (half)schaduw. Vooral dat laatste maakt hem tot een nuttige aanwinst. In de schaduw blijkt dat bonte blad ineens ook een stuk minder storend te zijn.
Ik ben begonnen met een groepje van drie planten in de voortuin (in de halfschaduw van de eikenboom langs onze straat). Inmiddels staan ze ook onder onze notenboom en op een schaduwrijke plek in de zijtuin. Vermeerderen was niet echt een probleem want 'Painter's palette' zaait zichzelf nogal rijkelijk uit. Misschien ietsje té rijkelijk, maar de zaailingen laten zich gemakkelijk verwijderen.
Deze Persicaria groeit met los vertakte twijgen waarin laat in het seizoen (oktober) ijle rode bloemen verschijnen. Ik vind de bloemen niet echt van toegevoegde waarde, ze vallen nauwelijks op. Zeker niet tegen dat drukke loof. Dit jaar heb ik ze maar gewoon weggeknipt om een stortvloed van zaailingen te vermijden.
Het witgroen gevarieerde blad met een rode V erin, vormt een dicht dak waaronder geen onkruid meer groeit. Je kunt deze plant dus ook inzetten als bodembedekker. De kleur van het blad varieert. Op de ene plaats in de tuin is die groener dan op de andere. Ik heb nog niet kunnen achterhalen hoe dat komt. Mogelijk heeft het te maken met de hoeveelheid zonlicht. Of anders met de vochtigheid van de grond.
Persicaria virginiana 'Painters palette' wordt ook aangeboden onder de naam Persicaria filiformis 'Painter's palette'. Geen idee waarom er twee verschillende namen gebruikt worden, het gaat om dezelfde plant.
 |
| Persicaria virginiana 'Painter's palette' |
5. Salvia nemorosa 'Blauhügel'
Heb je nou nóg niet genoeg salvia's? Aldus sprak ik mezelf streng toe toen ik deze salvia bij de kwekerij in mijn karretje zette. Maar ik vond toch dat ik deze ook moest proberen. Hij staat op Oudolfs lijst van droomplanten en dat is meestal een garantie voor iets goeds. Als je op droge grond tuiniert, kun je volgens mij ook niet teveel Salvia's hebben. Mijn nieuw aanwinst bevestigde deze stelling nog maar eens.
Salvia nemorosa 'Blauhügel' bloeit rijk aan het begin van de zomer. Het kletsnatte voorjaar van 2024 deed daar niets aan af, ondanks het feit dat salvia's niet dol zijn op teveel nattigheid. De bloemen van 'Blauhügel' zijn niet echt hemelsblauw, maar komen daar wel dicht bij in de buurt. Van de salvia nemorosa soorten in mijn tuin, is dit de absoluut de meest blauwe.
Net als andere salvia's van dit type, geeft 'Blauhügel' een goede herbloei als je de plant direct na de bloei afknipt op 5 cm boven de grond. Als je een tuin op droge grond hebt, zijn salvia's echte 'must have' planten. Wil je weten welke salvia's je nog meer kunt planten? Lees dan ook dit blog over deze fantastische plantenfamilie.
Deze plant is verkrijgbaar bij Tuinplant
 |
| Salvia nemorosa 'Blauhügel' |
Ook interessant
- De mooiste vaste planten voor een tuin op zandgrond
- Salvia, topper voor een tuin op droge grond
- Persicaria, de ster van de najaarstuin
Vond je dit blog nuttig? Klik dan hier om jezelf gratis te abonneren op mijn nieuwsbrief. Je ontvangt dan een bericht wanneer er een nieuw blog is verschenen. Je hoeft niet bang te zijn dat ik je ga spammen met reclame!
