Tuinieren op zandgrond

Naast tuinen interesseer ik me ook voor geschiedenis, met name het dagelijkse leven van onze voorouders. In openluchtmuseums heb ik voorbeelden van kruidentuinen gezien en het leek me leuk om zo'n stukje historie te laten herleven in onze eigen tuin. Ik zag mezelf al, heel romantisch, kruiden verzamelen in een mandje en genieten van de heerlijke geur die ze verspreiden. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon praktisch om altijd verse keukenkruiden bij de hand te hebben. Dus werd naast het terras een zonnig hoekje ingericht als kruidentuin. Leuk zou je denken, maar in werkelijkheid pakte dat toch anders uit... Een stel uiteenlopende keukenkruiden bij elkaar levert geen fraai geheel op. Vanaf ons terras keek ik uit op een rommelig ratjetoe van planten dat totaal niet bij elkaar paste. Sommige kruiden, zoals lavas en selderij, zijn gewoon niet mooi en andere, zoals munt en citroenmelisse, zijn woekeraars die overal doorheen groeien. De kruiden die we maar mondjesmaat gebruiken bl

Ik werk veel met vaste planten in mijn tuin en dan niet alleen met het lage spul. De "grote jongens" in de achterhoede van onze borders kunnen wel een meter of twee hoog worden. Een vraag die ik vaak krijg is hoe wij die planten zo goed overeind houden.  Hoge vaste planten en sommige heesters hebben de neiging om later in het seizoen uit elkaar te zakken of om te vallen. Het gevolg is dat de kleinere planten eromheen bedolven worden en dat je border ineens meer gelijkenis vertoont met een spel mikado. Hoe hoger de plant, hoe groter de kans dat dit gebeurt. Dit is mij in het verleden ontelbare malen overkomen. Ik was het op een gegeven moment zo beu dat ik besloot om dan maar geen hoge vaste planten meer te zetten. Maar van een border met planten die niet hoger worden dan zestig centimeter werd ik ook niet blij, dus moest er een andere oplossing komen. Steunen van roestend staal   Mijn man werkt graag met metaal. Hij besloot daarom om zelf plantensteunen te buigen uit